عشق و نفرت وپرسپولیس

آهي كشيد غمزده پيري سپيد موي

افكند صبحگاه در آيينه چون نگاه

در لا به لاي موي چو كافور خويش ديد

يك تار مو سياه!

***

در ديگاه مضطربش اشك حلقه زد

در خاطرات تيره و تاريك خود دويد

سي سال پيش نيز در آيينه ديده بود

يك  تار مو سپيد!

***

در هم شكست چهره ي محنت كشيده اش

دستي به موي خويش فرو برد و گفت "واي!"

اشكي به روي آينه افتاد و ناگهان

بگريست هاي هاي!

***

 درياي خاطرات زمان گذشته بود

هر قطره اي كه بر رخ آيينه مي چكيد

در كام موج، ضجه ي مرگ غريق را

از دور مي شنيد

***

طوفان فرو نشست، ولي ديدگان پير

مي رفت باز در دل دريا به جستجو

در آب هاي تيره ي اغماق خفته بود

يك مشت آرزو...!

سلام.اومدم 1چیزی بگمو برم.

دستم که روی نُت بغض هایم میرود...

     غزل مه جبین

            به   مرگم   می کشانی   غم  نبینی 

                                                         تو در شب هم چو  روزت  مه  جبینی 

           دلم دیوانه  شد  ز آن دم   تو  را  دید 

                                                          چرا   ای بی وفا   با  من  چنینی  ؟ 

           تو که  با  دیگران  خوش  می نشینی 

                                                         چه  کردم  من   چنین بر  راه کینی ؟ 

           لبت  چون  برگ  گل   رویت چو  ماهست 

                                                        چه  گویم  من  که  مه  در آستینی 

          گلستان  از  تو   می گردد   فنا  را 

                                                          تو  حوری ؟ یا بتی ؟  یا یاسمینی ؟ 

         نه  ترکی  نی که  هندو  پس  چه  هستی ؟ 

                                                         پریشان  گشته ام   بس  عنبرینی 

         شنیدم   من   رقیب    زار    دارم  ! 

                                                       خدا  را    من  ببین   او  را   نبینی 

         بسی  منصور از آن  عشقت  خرابست 

                                                      به  دل  گفتم  تو  حق  داری  غمینی

خسته تر

از دسته من خسته شدی؟ 

دیگه ازم زده شدی؟

ندیدی حال و روزمو؟

که هی میگی برو برو

اشکامو یادت نمیاد؟

غصه دارم خیلی زیاد

از تو چیزی بر نمیاد 

خوب اینطوری دلت میخواد

که من باشم تو تنهایی 

می خوای عشق رویایی؟

یا عشقای اهورایی

تو آسمون سیر میکنی 

ندیدی غم و غصه رو 

دیدی تو رقص و شادی رو

درک حرفام برات سخت شده

بگو چرا رفتارت انقد بامن بد شده

میگی درک میکنی منو آخه کی؟

چرا کشش میدی بهم بگو تا به کی؟

میگی دعوامون میشه آینده

بگو کی فردا مردست کی زنده؟

گذشته ها دیگه گذشته 

بر نمیگرده این ایامی که رفته

شدم دلسرد از دست کارات

دیگه از عشق و عاشقی بدم میاد
              
                                     میلاد جان محمدی

متن ترانه امید نیکو

اسم ترانه » به تو شک ندارم

به تو شک ندارم، تو خوبی، تو ماهی

واسه خستگی هام تو یه جون پناهی

تویی که ستاره تو چشمات قشنگه،تویی که نگاهت هنوزم یه رنگه

به تو شک ندارم، تو خوبی، تو ماهی

واسه خستگی هام تو یه جون پناهی

واسم بهترینی، سراپا غروری، همیشه تو خوبی، تو چه باشکوهی

ببین آسمونو ستاره میباره، حالا که همه روزگار با ما یاره،

بزار دستاتو توی دستام بگیرم ، چشامو ببندم بگم بهترینم

ببین آسمونو ستاره میباره، حالا که همه روزگار با ما یاره،

بزار دستاتو توی دستام بگیرم ، چشامو ببندم بگم بهترینم

هوای دله من بهاریه با تو، ازم برنداری یه لحظه نگاتو

عزیزم یه لبخنده نازت میارزه، به هرچی که دارم به هرچی که دیدم

چی میشد؟، که هرگز ، دیگه نازنینم ،  به جز تو تو دنیا، کسیو نبینم

به تو شک ندارم، تو خوبی، تو ماهی

واسه خستگی هام تو یه جون پناهی

تویی که ستاره تو چشمات قشنگه،تویی که نگاهت هنوزم یه رنگه

به تو شک ندارم، تو خوبی، تو ماهی

واسه خستگی هام تو یه جون پناهی

واسم بهترینی، سراپا غروری، همیشه تو خوبی، تو چه باشکوهی

ببین آسمونو ستاره میباره، حالا که همه روزگار با ما یاره،

بزار دستاتو توی دستام بگیرم ، چشامو ببندم بگم بهترینم

ببین آسمونو ستاره میباره، حالا که همه روزگار با ما یاره،

  غم نامه

ندیدم من حقیقت در دو چشمت

                             نداری توشرف در روح و جسمت

نشد یادت رود از دل روانه

                                      نشد باور تورا در این زمانه

تو گویی من دروغم راست نیستم

                               کمی ابری شدم و صاف نیستم

ولی کن تو ندیی حال زارم

                                بکردی بی دلیل هر دم تو خارم

منم غوغا کنم امشب برایت

                                     زنم از نی نوایی چون روایت

نبودی تو دگر آن یاره شیرین

                                   نگو عشقم کجایی یاره دیرین

همین روزا دگر ترکت کنم من

                                   تو را از زندگی حذفت کنم من

نریز اشکی دگر باور ندارم

                                              به تنهایی سر بالین گذارم

بس است این نامه ای اهل خیانت

                                   شدم تنها ولی کن دیگه راحت

                شاعر : میلاد جانمحمدی

اگه حرفی نزدم از دردام

فکر نکن بی غم و دردم.تنهام

قفس سینه ی من پر شد از کینه و درد

توی اوج قصمون هوا شدش یک دفعه سرد

تا که اسمت میومد روح من پر میکشید

به هرکجا که شک میکرد بخاطرت پر میکشید

دیگه اشکات واسه من ارزش قبل و نداره

اون چشمای نازه تو راهی به قلبم نداره

دیگه خستم نمیبینی نفسه آخرمه

اشتباهامو نبین تو روزای آخرمه

ننوشتم که تو دور شی از نگاه سرده من

هفته ای یه بار بیا با شاخه گله سری بزن

بسه خوب منتظرن فرشته های مرگ من

دارن از اونجا میگن.میگم به تو سر نزنن

ننوشتم سرسری نگذر ازش به سادگی

این نبود رسم زمونه نبود این دلدادگی

انقدر حرف زیاده ولی مهلتم کمه

اونی که برام زیاده آره غصه و غمه

میگیم رسم آدماست ولی رسم بدیه

توام از دست نده بدون خوب فرصتیه

شاعر : میلاد جانمحمدی