عشق و نفرت وپرسپولیس

شبه دلگیر

...

دلم گرفته امشب

ندیدمت کجایی؟

باور نمی کنم من

انقد تو بی وفایی

--

چند سالیه با رویات

شب رو سحر میکنم

چند روزیه که خیلی

از دست تو دلخورم

---

یادش بخیر اوایل

روزای آشنایی

میگفتی عشقم تویی

نبینی بی وفایی

---

اما دیگه این روزا

جات خالیه تو خونه

آره دلم این روزا

داره هزارتا بونه

---

از اون روزای مستی

دارم هزار نشونه

من دیگه رفتم بی تو

دل میگیره بهونه

---

شاعر : میلاد جانمحمدی

دیـده از دیـدار خـوبـان بـرگـرفـتـن  مشکلسـت

 بـده  دستاتـو  بـه  مــن  تا  باورم  شـه  پیشمی                 

          می دونم خوب می دونی، تو تار و پود و ریشمی           

تـو که  از دنیا  گذشتی  واسه  یک  خنده ی  من

چرا من نگذرم از یه پوست و خون  به  اسم  تن

تــو خیــالمــم  نبــود  دوبــاره  عـاشقـــی  کنـــم

ممنونـــم  اجازه  دادی  با  تـــو  زنــدگـی  کنــم

نمی دونم  چی  بگـم  که  باورت  شه  جـونمـی

تـوی  این  کابـوس  درد ،  رویـای  مهـربونمـی

می دونـی  با  تــو ،  پـرم  از  شعــر  و  ستاره

می دونـی  بی  تــو ،  لحظــه  حرمتــی  نــداره

مــی دونــی  در  تــــو ،  ایــن  خـــــدا  بـــوده

کـــه   تــونـستـــه   گـــل   عـشقــــو   بکـــاره

وقتی حتی پیشمی ، دلم برات  تنگ  می شه  باز

عشق  تـو ، تو  لحظه هام حادثه ساز و قصه ساز

به جون خودت که بی تـو از نفس هم سیر می شم

نمی دونم چی می شه بدجوری گوشه گیر می شم

ممنونـم  کـه  بچــه بازی هامـو  طاقـت  می کنی

هـر چقدر  بد  می شم  اما  تو  نجابت  می کنی

هـر کجای  دنیـا  بـاشـم  بـا  منـی  و  در  منـی

نگـران  حال  و  روزم  بیشتر  از  خـود  منـی

می دونـی  با  تــو ،  پـرم  از  شعــر  و  ستاره

می دونـی  بی  تــو ،  لحظــه  حرمتــی  نــداره

مــی دونــی  در  تــــو ،  ایــن  خـــــدا  بـــوده

کـــه   تــونـستـــه   گـــل   عـشقــــو   بکـــاره

دل من حوصله کن، داد زدن ممنوع است

کم بکن این گله، فریـاد زدن ممنوع است
بیـن این قـوم که هـر کـار ثوابی‌ست کباب
دل دلسوختـه را باد زدن ممنـوع است
تیشه بر ریشه فرهـاد زدن شیـرین اسـت
حـرفی از پیشه فرهـاد زدن ممنـوع است
بیـن ایـن قـــوم که از باکـرگی تـرشیـدند
حرفی از حجــله و دامـاد زدن ممنوع اسـت
شادی از منظــر این قوم گناهی‌ست بزرگ
بـزن آهنگ، ولی شـــاد زدن ممنوع است

ای که خود سایه بالای سرم میباشی

چه خوش است حال مرغی که قفس ندیده باشد